ഒളിത്താവളങ്ങള്‍

 ഓടിയൊളിക്കാന്‍ നമ്മള്‍ തിരഞ്ഞെടുക്കുന്ന കുറേ സ്ഥലങ്ങളുണ്ട്. പലപ്പോഴും അവഗണിക്കപ്പെടുന്ന, ഓര്‍മ്മിക്കാതെ ഉപേക്ഷിക്കപ്പെടുന്ന ചിലയിടങ്ങള്‍. അമ്മയുടെ മടിത്തട്ടുമുതല്‍ കിടപ്പറ, കുളിമുറി, സ്വന്തം വണ്ടി, സ്ഥിരം പോകാറുള്ള ദേവാലയങ്ങള്‍, സുഹൃത്തുക്കളുടെ ചുമലുകള്‍  അങ്ങനെയങ്ങനെ ആവര്‍ത്തിച്ചാവര്‍ത്തിച്ച് നമ്മള്‍ ഉപയോഗിച്ച് മറക്കുന്ന.. തിരിച്ചു പരാതി പറയാതെ നമ്മള്‍ക്കുവേണ്ടി കാത്തിരിക്കുന്ന ചില മനസ്സുകള്‍.

കുട്ടിക്കാലത്ത് എല്ലാവരോടും പിണങ്ങിമാറി ഓടിമറഞ്ഞത് എവിടേക്കായിരുന്നു..?! തട്ടിന്‍പുറത്തെ പഴയ പത്രക്കെട്ടുകള്‍ക്കിടയില്‍.. വിതുമ്പലോടെ കാല്‍മുട്ടോടുചേര്‍ത്തു മുഖമമര്‍ത്തി കരഞ്ഞപ്പോള്‍ ആരും അടുത്തുണ്ടായിരുന്നില്ല. ഓരോ കണ്ണീര്‍ത്തുള്ളിയും പരാതികളായി താഴോട്ടുപതിച്ചു. പതിയെപ്പതിയെ എങ്ങലടി മാറുമ്പോള്‍ ചുറ്റും നോക്കി ദീര്‍ഘനിശ്വാസത്തോടെ എഴുന്നേല്‍ക്കും. താഴെ തന്നെക്കാത്തിരിക്കുന്ന വെളിച്ചം നിറഞ്ഞ ലോകത്തേക്ക് പടികളിറങ്ങും.

അടുത്ത പിണക്കം വരെ വിട !!

കുറേക്കൂടി വളര്‍ന്നപ്പോള്‍ മറ്റൊരിടം കിട്ടി.  അടുത്തുള്ള അയ്യപ്പന്‍റെ അമ്പലത്തിലെ കല്ലുപാകിയ പടികള്‍.  അതിനോട് ചേര്‍ന്ന് വലിയ ഒരു ചെമ്പകം നില്‍പ്പുണ്ട്.  മിക്കപ്പോഴും അവിടമാകെ പൂക്കള്‍ വീണുകിടപ്പുണ്ടാവും. പടികള്‍ക്കിടയിലെ മണ്ണിന്‍റെ മുകളില്‍ ഇളമ്പച്ച നിറത്തില്‍ നന്നേ പൊക്കം കുറഞ്ഞ കുഞ്ഞുചെടികള്‍. അധികമാരും വരാത്ത ഒരു ചെറിയ അമ്പലമാണ്.  പടികളിലിരുന്നാല്‍ അങ്ങുദൂരെ മാറി സര്‍പ്പക്കാവുകാണാം.  അമ്മ വിലക്കിയിട്ടുള്ളതുകൊണ്ട് ഒരിക്കലും ആ തൊടിയിലൂടെ പോയിട്ടില്ല. ആരെങ്കിലും അതേവഴി കയറുന്നതു കണ്ടാല്‍പ്പിന്നെ അയാള്‍ കാവുകടന്നു പോണവരെ അങ്ങോട്ടുതന്നെ നോക്കിയിരിക്കും. ഇങ്ങനെ എത്രപേര്‍ക്ക് എന്‍റെ കണ്ണുകള്‍ കാവലിരുന്നിട്ടുണ്ട് !

അമ്പലത്തിന്‍റെ പടികള്‍ക്കു നല്ല തണുപ്പാണ്. ഒരു മഴ കഴിഞ്ഞു ചെന്നാല്‍പ്പിന്നെ പറയുകയും വേണ്ട. മിനുസപ്പെടുത്താത്ത കല്ലുകളിലെ കുഴികള്‍ക്കിടയില്‍ കണ്ണുനീരുപോലെ തെളിഞ്ഞ വെള്ളം കെട്ടിക്കിടപ്പുണ്ടാവും. അതിലേക്കു കൈയ്യിടുമ്പോള്‍ കണ്ണുകള്‍ താനെ അടയും.. ചിരിക്കും. അവിടിരുന്നു പുസ്തകങ്ങള്‍ വായിച്ചിട്ടുണ്ട്.. പഠിച്ചിട്ടുണ്ട്.. പാട്ടുപാടിയിട്ടുണ്ട്.. പൂക്കള്‍ കൂട്ടിയെടുത്ത് അമ്പലക്കുളത്തിലേക്ക് വാരിയെറിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.

നാട്ടില്‍ നിന്ന് താമസം മാറിയപ്പോള്‍ പിന്നീട് കോളേജ് ലൈബ്രറിയിലെ ഒരു കോണില്‍ നീക്കിയിട്ട മേശയിലും കസേരയിലും പിന്നെ എണ്ണിയാലൊടുങ്ങാത്ത പഴയ പുസ്തകങ്ങളിലുമായി അതേ തണുപ്പും സുഗന്ധവും ഓര്‍ത്തെടുത്തു.

ഒന്നും മറ്റൊന്നിനു പകരമാവില്ല !! സത്യം !!

വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു ശേഷം എ സി യിട്ട, ഇംപോര്‍ട്ടഡ് ഫര്‍ണീച്ചറുകള്‍ നിരത്തിയിട്ട കോഫിഷോപ്പില്‍, മാറിമാറി ഉപയോഗിക്കുന്ന മുന്തിയയിനം എയര്‍ഫ്രെഷ്നെറുകളില്‍ പുതിയ താവളങ്ങള്‍ കണ്ടെത്തുമ്പോള്‍.. അങ്ങുദൂരെ അതേ തട്ടിന്‍പുറവും അയ്യപ്പന്‍കാവും ചെമ്പകവും ഒരുപക്ഷേ കാത്തിരിക്കുന്നുണ്ടാവും .

ഞാനെന്ന ഈ ശരീരം കത്തിയമര്‍ന്നു ചാരമാവുമ്പോള്‍.. അടുത്ത കാറ്റതിനെ ഉയര്‍ത്തിയെടുത്ത്, പരാതികളില്ലാത്ത , ഇരുട്ടും വെളിച്ചവും ഇടകലര്‍ന്ന അതേ ഇടങ്ങളിലേക്ക് കൊണ്ടുപോകട്ടേ .